កំពង់មាត់ស្ទឹង
រសៀលថ្ងៃទាបរៀបអស្តង្គត
រលត់រស្មីចូលភពអន្ធិកា
អូនធ្លាប់ដងទឹកយកទៅស្រោចផ្កា
បងឃើញជីវានៅមាត់កំពង់។
បងឈរក្រោមស្ពានរងចាំមើលពៅ
ព្រឹកដល់យប់ជ្រៅមិនឃើញឆោមយង់
ផ្លូវដើរស្មៅដុះពេញមាត់កំពង់
អនង្គមាសស្ងួនលែងបានឃើញភក្ត្រ។
កត្តិកខ្យល់ធ្លាក់ឮសូរភ្លេងការ
រៀមព្រួយចិន្តាខ្លាចអូនវរលក្ខណ៍
មានម្ចាស់ជីវិតរៀមភ័យស្ទើរស្ទាក់
ស្ទើរតែធ្លាក់ថ្លើមប្រមាត់បេះដូង។
ឱ!កំពង់មាត់ស្ទឹងជួយជាសក្សី
រៀមនេះបេតីលើស្រីនួនល្អង
សូមអូនមេត្តាដល់រៀមរ៉ាផង
បងបានចូលស្តីជាគូជីវិត។
និពន្ធ គិន ធារ៉ា
No comments:
Post a Comment