រឿងតាបសចិញ្ចឹមពស់

        មានតាបសមួយក្រុម រស់នៅក្នុងព្រៃ ក្នុងនោះដែល មានប្រធានមួយ ជាអ្នកគ្រប់គ្រង ។ ចម្លែងក្នុងនោះមាន តាបសមួយ លោកដើរទៅឃើញពស់មួយក្បាលឈឺ​លោក ក៏កើតនូវសេចក្តីអាណិតចំពោះសត្វពស់។ លោកក៏បាន រើសយកពស់នោះមកចិញ្ចឹម បានយកមកដាក់ក្នុងបំពង់ ឫស្សី។ ថ្ងៃក្រោយមកដំណឹងនោះបានដឹងដល់ប្រធានក្រុម  ទើបគេហៅតាបសដែលចិញ្ចឹមពស់នោះមកសួរថា លោក មានចិញ្ចឹមពស់? កូណាចិញ្ចឹមពស់ កូណាអាណិតវាព្រោះ ឃើញវាឈឺ តាបសនោះឆ្លើយតប ។ ប្រធានថា​ណែៗពស់ ជាសត្វអកត្តញ្ញូគ្មានដឹងគុណអីទេប្រយ័ត្នមានគ្រោះថ្នាក់ ។ តាបសនោះប្រាប់ទៅវិញថា​អត់អីទេទាន ខ្ញុំស្រលាញ់ពស់ នោះដូចខ្ញុំស្រលាញ់កូនខ្ញុំដែរ ខ្ញុំមិនអាចរស់នៅដោយសារ អត់ពស់នេះបានទេ។ មេក្រុមតាបសថា​ណែ!គ្រោះថ្នាក់ ណាស់ណាប្រយ័ត្នថ្ងៃក្រោយមានរឿងអ្វីកើតឡើង តិចថា ខ្ញុំជាមេដឹកនាំគេមិនបានប្រាប់។ថ្ងៃមួយត្រូវវេនតាបសនេះ ទៅបេះផ្លែឈើចំនួន បីថ្ងៃ ដោយខ្លាចពស់នោះ ចេញទៅ ណា ក៏យកកំណាត់មកញ៉ុកបំពង់ឫស្សី។ ក្រោយពីត្រឡប់ បេះផ្លែឈើវិញ តាបសនោះនឹកឃើញថាអរ!អញភ្លេចកូន អញនៅក្នុងបំពង់ឫស្សី បីថ្ងៃហើយ កូនអើយប្រហែល ជា ឃ្លានហើយមើលទៅស្រាប់ដកឆ្នុកបំពង់ឫស្សីនោះមកប្រុង លូកដៃចូលទៅចាប់ពស់ពស់នោះវាខឹងនឹងតាបសព្រោះបង់ អត់ចំណីវាបីថ្ងៃហើយ ក៏ចឹកដៃតាបសនោះស្លាប់ទៅ។

          និយាយមកវិញតាបសនោះមានចិត្តល្អ មេត្តា ករុណា ចង់ជួយសង្គ្រោះអ្នកដទៃ ក៏ប៉ុន្តែគ្មានបញ្ញា ។ ចុះបើយើង គ្រាន់តែជួយវាហើយ យើងលែងវាទៅនៅក្នុងព្រៃទៅវាមាន ទៅទាស់ខុសអី។ អីចឹងយ៉ាងណា ក្នុងរឿងនេះបើយើងជួយ អ្នកដទៃយើងត្រូវរកវិធីសាស្រ្តយ៉ាងណាកុំឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់  ទីមួយមានករុណា ចង់ជួយអ្នកដទៃហើយ ទីពីរ ធ្វើម្តេចត្រូវ មានបញ្ញា ក្នុងការជួយនោះ ក្លាយទៅជាទោសកំហុសមក លើខ្លួនវិញ ឧទាហរណ៍ថា  យើងទៅជួយចោរ ដ៏ហោចទៅ គេចាប់បានគេវាយធ្វើបាបយើង ដែលជាអ្នកជួយចោរនោះ  គេថាមិនឱ្យអាណិតចោរទេ ប៉ុន្តែយើងអាណិតចោរ គួររក វិធីសាស្រ្តណា កុំឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់យើង ជាអ្នកជួយ។ ហើយមួយចំណុចទៀតត្រូវចេះស្តាប់យោបល់ពាក្យណែនាំ របស់អ្នកដទៃផង កុំអាងខ្លួនឯងមានៈខ្លាំងពេក កាលណា មានមានៈខ្លាំងពេកវាវិនាសអន្តរាយដូចក្នុងរឿងនេះដែរ។