ប្រស្នាបុព្វបុរសខ្មែរ «គ្រហស្ថទេសនា អាចារ្យ ប្រើសង្ឃ ដូនជីស្លៀកស្បង់ លោកនេនសីល១»

បកស្រាយប្រស្នា៖

ស្របតាមព្រះពុទ្ធព្យាករណ៍ ព្រះពុទ្ធសាសនានឹង

បន្តចុះថមថយបន្តិចម្តងៗជាដរាបរហូតដល់វិនាស

អន្តរធាននៅគម្រប់ ព.ស. ៥០០០ឆ្នាំ។

ព្រះធម៌វិន័យ

ដីកា មិនសូវត្រូវបានយកចិត្តទុកដាក់សិក្សា បដិបត្តិ

ស្វាធ្យាយដោយព្រះភិក្ខុសង្ឃឬបដិបត្តិតែបន្តិចបន្តួច

ខ្វះការសង្រួម (លោកនេនសីល១) ប៉ុន្តែបែរជា

គ្រហស្ថភេទទៅវិញបានយកចិត្តទុកដាក់សិក្សាយ៉ាង

ជ្រៅជ្រះនូវគម្ពីរព្រះត្រៃបិដក។ ទោះបីបេីវិញ្ញូជន

ទាំងនោះចេះចាំព្រះធម៌យ៉ាងច្រើនអនេកក្តី ដោយ

ហេតុផលផ្សេងៗដូចជា មានជំងឺប្រចាំកាយ មិនចង់

បានលាភឋានៈនៅក្នុងឋានានុក្រុមសង្ឃ ការចង់មាន

ឥស្សរភាព...ជាដើម ទើបពួកវិញ្ញូជនទាំងនោះ មិន

ព្រមលះផ្តាច់ជីវិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងផ្ទះទៅយក

ឧបសម្បទាជាភិក្ខុសង្ឃឡើយ។ យ៉ាងណាក្តី ពួកគេ

បានផ្តល់នូវធម្មទានដល់ឧបាសក ឧបាសិកា ដែល

ជ្រះថ្លាក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា (គ្រហស្ថទេសនា)។ ទន្ទឹម

នឹងនេះដែរ មាតុគ្រាម គឺជាអ្នកដែលស្រវាស្រទេញ

ក្នុងការធ្វើបុណ្យសន្សំកុសលជាងបិតុគ្រាម។ គ្រប់វត្ត

អារាម គ្រប់ទីកន្លែង ឃើញតែមាតុគ្រាម មានចំនួន

ច្រើនជាងបិតុគ្រាមយ៉ាងច្រើនលើសលុបចូលរួមក្នុង

ការធ្វើបុណ្យទានផ្សេងៗរហូតដល់មានសទ្ធាចាស់ក្លា

កម្រើកចិត្ត ចង់បួសជាភិក្ខុនីថែមទៀត ទោះបីបេី

នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាលែងមានភិក្ខុនីទៅហើយក្តី

(ដូនជីស្លៀកស្បង់)។ ចំពោះ អាចារ្យដែលមាននាទី

ត្រឹមតែជាពិធីករសម្របសម្រួលនិងជួយពុទ្ធបរិស័ទ

ប្រារព្ធពិធីបុណ្យទានផ្សេងៗច្រើនស្រវឹងនឹងលាភ

សក្ការៈ ចង់ឱ្យម្ចាស់ទានប្រធានបុណ្យ បូជាដល់

ខ្លួន និងមិនគោរពកោតក្រែងដល់ព្រះសង្ឃឡើយ

ហើយច្រើនតែតម្កើងខ្លួនជាឥស្សរាធិបតីនៅក្នុងពិធី

បុណ្យ (អាចារ្យប្រើសង្ឃ)។

បច្ចុប្បន្ន យើងមកដល់សម័យកាលនេះហើយ !

ប្រភពហ្វេសប៊ុក: មន្តអាគមខ្មែរ និងព្រះលេខាធិការអនុគណស្រុកស្វាយអន្ទរ